Czym jest epilepsja?
Epilepsja jest powszechnie znana pod nazwą ,,padaczka’’, to jedna z najczęstszych chorób neurologicznych i polega na powstawaniu nadmiernych wyładowań bioelektrycznych komórek nerwowych.
Jakie są objawy epilepsji?
Epilepsja objawia się atakami trwającymi średnio przez 3 minuty, które mogą przybrać jedną z niżej wymienionych form:
-
Proste napady padaczkowe -
osoba, która dostała napadu pozostaje przytomna, odczuwalne jest napięcie ciała, zaburzenia wzroku i słuchu.
-
Złożone napady częściowe -
następuje utrata świadomości, chory może wykonywać powtarzalne ruchy, po ataku może nie być świadomy, że taki nastąpił.
-
Napady miokloniczne -
objawiają się skurczami mięśni (chory może np. potrząsać rękami lub nogami). Czasami może zajść utrata przytomności.
-
Napady atoniczne -
następuje utrata przytomności oraz zanik napięcia mięśniowego, co powoduje upadek. Atak trwa kilka sekund.
Uogólnione napady padaczkowe dzielą się na małe i duże:
- Napady małe - krótkie napady występujące najczęściej u dzieci, w czasie których osoba traci kontakt z otoczeniem, nie reaguje na reakcje innych. Po zakończonym ataku dziecko powraca do wykonywanych wcześniej czynności, często nie ma świadomości, że napad wystąpił.
- Napady duże (toniczno - kloniczne) - narażeni są na nie dorośli, w pierwszej fazie (tonicznej) atak powoduje utratę przytomności, chory upada a następnie rozpoczyna się intensywne napięcie mięśni ciała, osoba podczas ataku może odginać głowę do tyłu oraz naprężać nogi czy ręce. W czasie fazy tonicznej następuje zatrzymanie oddechu, cały proces trwa maksymalnie minutę (zazwyczaj kilkanaście sekund). Po fazie tonicznej następuje faza kloniczna objawiająca się drgawkami głowy i kończyn. Powraca oddech, lecz nie jest on w pełni wydajny. W czasie ataku może dojść do oddania moczu. Kiedy drgawki dobiegną końca, chory zazwyczaj pozostaje jeszcze przez kilka chwil nieprzytomny a następnie może potrzebować czasu, aby w pełni odzyskać siły.
Jeśli napad padaczki wystąpił tylko raz nie znaczy to potwierdzenia tej choroby. Może on być spowodowany różnymi czynnikami i nie wystąpić ponownie.
✅ Jak postępować w przypadku napadu padaczki?
Osoba, która ma atak padaczki może dostać drgawek, dlatego ważnym jest, aby zabezpieczyć toczenie tak, by chory nie doznał poważnych urazów. Można podłożyć mu pod głowę coś miękkiego np. poduszkę jeśli jest w naszym zasięgu, jednak nie należy próbować unieruchamiać ciała ani wkładać niczego do ust. Należy ułożyć chorego w pozycji bocznej bezpiecznej. Jeśli chory ma na sobie okulary należy je zdjąć, a krawat lub zapięty kołnierzyk poluzować. Nie powinno się zostawiać chorego, aż do końca ataku i najlepiej zostać z nim jeszcze chwilę dopóki odzyska siły. Wskazana jest kontrola czasu, gdy napad trwa dłużej niż 5 minut lub wystąpił po raz pierwszy należy zadzwonić po karetkę.
Przeczytaj także: O czym i w jaki sposób rozmawiać z osobami starszymi?
❎ W czasie ataku padaczki nie należy
Podejmować próby unieruchomienia ciała, wkładania czegokolwiek do ust (osoba w czasie napadu może pogryźć sobie język, mimo to nie wolno powstrzymywać tego). Nie można podawać żadnych leków ani płynów. Nie powinno się przenosić osoby, która jest w trakcie ataku, jedynym wyjątkiem jest sytuacja, gdy jej życie lub zdrowie jest zagrożone przez miejsce, w którym się znajduje.
Jakie są przyczyny epilepsji?
Przyczyny padaczki nie zawsze zostają rozpoznane, przyczyn udaje się dowieść u około 35% pacjentów. Jedną z najczęstszych przyczyn jej występowania są urazy głowy. Jeśli epilepsja występuje w okresie dzieciństwa przyczynami mogą być choroby genetyczne, zaburzenia rozwojowe czy uszkodzenia mózgu w czasie prenatalnym. U dorosłych przyczyn upatruje się w urazach głowy, nowotworach układu nerwowego, stwardnieniu rozsianym, guzach mózgu, czy udarze.
Leczenie epilepsji
Celem leczenia epilepsji jest opanowanie i zniwelowanie ataków padaczki oraz towarzyszącym im objawom. Odpowiednią terapię dobiera się ze względu na przyczynę i rodzaj epilepsji. Jeśli u pacjenta zdiagnozowano naczyniak mózgu, guz lub krwiak, to w pierwszej kolejności wprowadza się leczenie tych dolegliwości (często chirurgicznie), a następnie dokonuje się leczenia samej epilepsji.
Farmakologia jest podstawową formą terapii, ma za zadanie opanować objawy padaczki, udaje się to w 80% przypadków. Leczenie odbywa się często przez kilkanaście lat lub w niektórych przypadkach nawet całe życie. Leki można odstawić po dwóch lub trzech latach bez napadów. Proces odstawiania powinien być stopniowy (około kilku miesięcy) pod kontrolą lekarza. Po tym czasie pacjent nadal powinien poddawać się opiece neurologicznej przez około rok. Jeśli po odstawieniu leków pojawi się więcej niż jeden atak padaczki powinno się ponownie rozpocząć leczenie farmakologiczne.